Nuevo artículo en veredes.
En “filosofía do deseño” apuntaba Vilém Flusser que os obxectos estorban, que a propia palabra “obxecto” comparte coa palabra “obstáculo” a súa raíz latina: ob-iectum. E sinalaba o filósofo o camiño para quen estivesen atentos: A conveniencia de que nun futuro os diseñadores insistisen cada vez menos na calidade de obstáculo do que ofrecen aos seus clientes e concentrásense máis nos seus deseños como vehículo de conexión entre eles mesmos e os consumidores. Flusser nomeaba como a capacidade “dialógica” dos produtos humanos, a capacidade de calquera obxecto cultural para xerar un diálogo non verbal entre o diseñador e o consumidor.
A esta capacidade dos obxectos para servir como medio de relación entre dúas persoas conságrase o traballo recente de díez+zeid. Un traballo que se expón a partir de hoxe mesmo na barcelonesa VinçonVinçon, ariete do deseño en España desde non se sabe xa cando que segue fiel ao seu labor de ampliar horizontes.
Os irmáns Díez ampliaron o sentido do seu labor como diseñadores ao diversificar o seu traballo desde o deseño para a produción cara a un deseño per se, unha pura concepción de obxectos que dan que pensar e fan sorrir de forma similar a como o fan os poemas obxecto de Joan Brossa.
A algúns o Passeig de Grácia quédanos lonxe e non poderemos estar na inauguración ás 19:00, pero somos afortunados por poder gozar dun primeiro contacto con parte deste material de Díez+Díez en Vigo, grazas precisamente ao traballo doutros irmáns cuxa labor é un ariete do deseño en España? Os Sirvent neste caso.
Elías Cueto, arquitecto
Santiago de Compostela, setembro 2012
Publicado en Nº 313 [sillas…]