Nuevo artículo en veredes.
O deployé é un transformado metálico, un produto obtido a partir dunha simple chapa plana de aceiro á que se practican uns cortes longitudinales para estirala posteriormente na dirección perpendicular ao devanditos cortes. Desta forma obtense unha nova chapa, con forma de enrrejado e até cinco veces máis lixeira. Esta técnica emprégase desde fai máis de cen anos descoñecéndose o inventor da mesma.
En 1974 Óscar Tusquets e Lluis Clotet utilizan este material en ?catalano?, un banco cuxo deseño constitúe unha lección de sensibilidade e saber facer constructivo. O banco plagia a sección que Gaudí imprimiu nos bancos do parque Güell resolvendo a súa construción con este material particularmente duro e barato. O deseño complétase con diferentes modelos de bastidor resoltos con tubo dobrado e remachado.
Actualmente é distribuído por BD cun acabado extraordinario aínda que moitos destes bancos destináronse a estacións ferroviarias producíndose masivamente, co mesmo aceiro galvanizado e expandido que daba forma a válalas dos tendidos e estacións.
En 1986 Shiro Kuramata volve utilizar o deployé no deseño de asentos. Antes investigara contorna aos clásicos deseños de Mies van der Rohe con este material pero será “how high the moon” o seu deseño máis celebrado construído con metal expandido. Trátase dun bellísimo sofá producido por IDEE e Vitra en dúas versións: individual e dúas prazas.
A súa construción é preciosista: as esquinas fórmanse soldando un a un os fíos do deployé e o acabado é mediante po de resina epoxi niquelado. Apenas corenta exemplares na tirada máis longa. Non é o plomizo traqueteo ferroviario o que resoa nesta peza senón a luz plateada e etérea da lúa.
Nos seus deseños Kuramta apelaba de forma magistral á ingravidez, a luz e o baleiro.
Elías Cueto, arquitecto
Santiago de Compostela, maio 2011
Publicado en Nº 313 [sillas…]